ဒီေန႔ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ (၆၃)ႏွစ္ျပည့္ အာဇာနည္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ (၆၃) ႏွစ္အခ်ိန္ကာလဟာ အဂၤလိပ္ကုိလုိနီလက္ေအာက္ ဗမာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္ ကာလ၊ အတိအက်ေျပာရရင္ တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးအရယူမယ္လုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ အဲဒီ့ ေခတ္ ကာလက ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ သံဓိဌာန္ခ်ၿပီး လြတ္လပ္ေရးရရွိေရးအတြက္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကာလမွာပဲ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ(၁၉)ရက္ေန႔၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ ေနၾကတဲ့ ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အတြင္း၀န္မ်ား႐ုံးမွာ အစုိးရအဖြဲ႔အစည္းအေ၀းလုပ္ေနခ်ိန္မွာပဲ၊ ဂဋဳန္ ဦးေစာရဲ႕ ေသနတ္သမားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ရန္ ႀကီးေအာင္ ၊ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္စုိး၊ စိန္ ႀကီး တုိ႔ရဲ႕ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ က်ဆုံးခဲ့ရပါတယ္။
က်ဆုံးခဲ့ရတဲ့ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း ---
1 ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း (၁၉၁၅ - ၁၉၄၇)
2 သခင္ ျမ (၁၈၉၇ - ၁၉၄၇)
3 ဦးဘခ်ဳိ (၁၈၉၃ - ၁၉၄၇)
4 ဦးရာဇာတ္ (၁၈၉၈ - ၁၉၄၇)
5 မန္းဘခုိင္ (၁၉ဝ၃ - ၁၉၄၇)
6 မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး စပ္စံထြန္း (၁၉ဝ၇ - ၁၉၄၇)
7 ဦးဘဝင္း (၁၉ဝ၁ - ၁၉၄၇)
8 ဦးအုန္းေမာင္ (၁၉၁၃ - ၁၉၄၇)
9 ရဲေဘာ္ ကုိေထြး (၁၉၂၉ - ၁၉၄၇)
တုိ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီ့အာဇာနည္ေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းတာ၀န္ေတြယူၿပီး တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ ေနၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ လြတ္လပ္ေရးရရွိေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္တခ်ိဳ႕ကုိ နည္းနည္း တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဒုတိယကမာၻစစ္အၿပီး၊ ဗမာႏုိင္ငံရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ “ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ႀကီး(ဖဆပလ)”ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြ ပါ၀င္တဲ့ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကုိ တည္ေထာင္ထားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ ဆင္ႏႊဲေနၾကတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ့ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးဟာ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ(၁၉)ရက္ေန႔မွာ ေနသူရိန္ကဇာတ္႐ုံႀကီးမွာ လူထု အစည္း အေ၀းႀကီးတရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့ လူထုအစည္းအေ၀းႀကီးမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အဆုိတရပ္ တင္သြင္း ခဲ့ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တင္သြင္းခဲ့တဲ့အဆုိက ဒီလုိပါ ---
“ ( ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ ကိုယ္စား က်ေနာ္ ဒီလူထု အစည္းအေ၀းႀကီးမွာ အဆုိသံုးရပ္ကို တင္သြင္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးစြာ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သစ္ကို မ်ိ ဳးခ်စ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္သာ ဖြဲ႔စည္းသြားရန္ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒုတိယအဆိုအေနနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတရပ္ ေရးဆြဲႏိုင္ေရးအတြက္ တုိင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္တရပ္ ေခၚယူသြားေရး ျဖစ္္ပါတယ္။ တတိယအေနနဲ႔ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး၊ လံုး၀လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတခုျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့အခါမွာ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံု တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ စည္းလံုး ညီွညႊတ္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ---- ဒီအတြက္ အားလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္သြားၾကရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ”
ဒီအဆုိ(၃)ရပ္ကုိ ေနသူရိန္လူထုအစည္းအေ၀းႀကီးကေန တခဲနက္ေထာက္ခံအတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဗမာ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိေရးအတြက္ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကာလတေလွ်ာက္မွာ ဒီအဆုိ(၃)ရပ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖၚတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အားႀကိဳး မာန္တက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။
ေနသူရိန္ လူထုအစည္းအေ၀းႀကီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ‘တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသမုိင္း’ စာမ်က္ႏွာ ၅၈၈ တြင္ အခုလုိ ေဖၚျပခဲ့ပါတယ္။
“ဤလူထုအစည္းအေ၀းႀကီးသည္ ၿဗိတိသွ်စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္တြင္ ပထမဦးဆုံး အစည္းအေ၀းျဖစ္႐ုံမွ်မက ဗမာ ျပည္သူတုိ႔၏ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲသမုိင္းတြင္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ မွတ္တုိင္တခုျဖစ္ေပသည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အနာဂတ္လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲအတြက္ အေရးႀကီးေသာ အမ်ိဳးသားေရးလမ္းစဥ္တရပ္ ကုိ ထုိလူထု အစည္းအေ၀းႀကီးမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားစုညီ၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားစုံညီ၊ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ လူထုအစုံအညီ ေရွ႕ေမွာက္ တြင္ အခုိင္အမာ ခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္”
အေရးႀကီးေသာ အမ်ိဳးသားေရးလမ္းစဥ္တရပ္ဆုိတာဟာ ေနသူရိန္လူထုအစည္းအေ၀းႀကီးမွာ ဖဆပလအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္ႀကီးကုိ ကုိယ္စားျပဳၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တင္သြင္းခဲ့တဲ့အဆုိေတြပါပဲ။ အဲဒီ့ေနာက္ ေနသူရိန္လူထုအစည္း အေ၀းႀကီးကေန ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ အိပ္မက္မက္ခဲ့ၾကတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့၊ ဒီမုိကေရစီရွိတဲ့၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဗမာႏုိင္ငံကုိ အေကာင္အထည္ေဖၚဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာဟာ ေနာက္ဆုံး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၄)ရက္ေန႔မွာ လြတ္လပ္ ေရး ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ ဗမာႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ (၁၉)ရက္ေန႔မွာ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးျဖစ္ၿပီး အာဇာနည္မ်ားအျဖစ္ က်ဆုံးခဲ့ရတာေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရရွိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပုိင္း၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဗမာျပည္အေျခအေနကုိ ျပန္ၾကည့္ တဲ့အခါ အေရးႀကီးတဲ့သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ အခုလုိေတြ႔ရပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး(၈၃)ရက္အၾကာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ(၂၈)ရက္ေန႔မွာပဲ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရတယ္။ ဒီျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးဟာ ဒီေန႔အထိ မၿငိမ္းႏုိင္ေသးတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးပါ။ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစုံလည္း မိမိတုိ႔တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအေရးေတြကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ထဲ ပါ၀င္လာခဲ့ရတယ္။
ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီေခတ္မွာပဲ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ပထမအႀကိမ္စစ္အာဏာသိမ္းမႈျဖစ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗမာ ျပည္ႀကီးဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ(၂)ရက္ေန႔မွာ ဒုတိယအႀကိမ္စစ္အာဏာသိမ္းမႈနဲ႔အတူ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးကုိ ေထြးပုိက္ထားရ႐ုံသာမကဘဲ စစ္အာဏာရွင္ႏုိင္ငံအျဖစ္ က်ေရာက္သြားခဲ့ရတာ ဒီေန႔အထိပါပဲ။
ဒီေန႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္သက္တမ္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း (၄၈)ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ႏုိင္ငံဆုိတာ အာဇာနည္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့စနစ္၊ အာဇာနည္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ ဗမာျပည္မဟုတ္ပါဘူး။ အာဇာနည္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ ဗမာျပည္ဆုိတာ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ စည္းလုံး ညီညြတ္ေရး အေျခခံေပၚမွာ လြတ္လပ္တဲ့ ခုိင္မာတဲ့ဖြဲ႔စည္းပုံတရပ္ရွိတဲ့၊ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္သားမ်ားနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ တပ္မေတာ္သစ္တရပ္ရွိတဲ့ႏုိင္ငံေတာ္ပါ။
ႏွစ္ေပါင္း (၄၈)ႏွစ္ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္တေလွ်ာက္လုံးကို ျပန္ၾကည့္ရင္ တပ္မေတာ္ ဆုိတာဟာ ၁၉၆၂၊ ၁၉၇၄-၇၅-၇၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားတုိက္ပြဲ၊ အလုပ္သမားတုိက္ပြဲေတြမွာ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္း သားျပည္သူ ရာေပါင္းမ်ားစြာကုိ ရက္ရက္စက္စက္ပစ္သတ္ခဲ့တဲ့စစ္တပ္၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလုံး လူထု အုံၾကြမႈႀကီးနဲ႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ သံဃာေတာ္မ်ားဦးေဆာင္တဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးေတာ္ပုံႀကီးမွာလည္း ကုိယ့္ျပည္သူကုိ ရက္ရက္ စက္စက္ ပစ္သတ္ခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ျပည္သူေတြ ေထာင္ေသာင္းခ်ီ အသက္ေသြးေခၽြးေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။
ဒါကုိ ၾကည့္ရင္ အခုစစ္တပ္ႀကီးဟာ အာဇာနည္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့စစ္တပ္မ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီး တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္စည္ေတြကုိ အကာအကြယ္ေပးၿပီး၊ ျပည္သူလူထုကို ဖိႏွိပ္တဲ့စစ္တပ္ျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ ထင္ရွား ပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးအေျခခံေပၚမွာ လြတ္လပ္တဲ့ ခုိင္မာတဲ့ဖြဲ႔စည္းပုံတရပ္ရွိေရးနဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီး ဗမာျပည္သမုိင္းကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပုံဆုိတာကုိ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္စစ္အာဏာသိမ္းမႈနဲ႔ အဓမၼဖ်က္ သိမ္းခဲ့ၿပီး၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ တပါတီစနစ္ဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔ အစားထုိးခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ ဖြဲ႔စည္း ပုံဟာ ျပည္သူလူထုအက်ိဳး၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားကို ဘယ္လုိမွအကာအကြယ္ေပး အက်ိဳးမေဆာင္တဲ့ အတြက္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုတုိက္ပြဲနဲ႔ ဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။
တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ဖ်က္သိမ္းအၿပီး အႏွစ္(၂၀)အၾကာမွာ စစ္အုပ္စုဟာ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈)ကုိ အတုအေယာင္အမ်ိဳးသားညီလာခံနဲ႔ တဖက္သတ္ေရးဆြဲၿပီး၊ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ဗမာျပည္သူေတြ ဒုကၡ ပင္လယ္ေ၀ေနၾကရတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဇြတ္အဓမၼ တဖက္သတ္ အတည္ျပဳခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)ကုိ ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကပဲ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ အ ခ်က္ေပါင္း (၁၇) ခ်က္ကုိ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမွာ ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားတယ္ဆုိတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီစာတမ္း မွာ ရွည္လ်ားေနမွာစုိးတဲ့အတြက္ အဲဒီ့အခ်က္(၁၇)ခ်က္ကုိ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ စိတ္၀င္စားတယ္ဆုိရင္ အဲဒီ့အခ်က္ (၁၇)ကုိ သီးျခားထုတ္ေပးထားပါတယ္။ အဲဒါကုိ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔ရဲ႕ စစ္ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)နဲ႔ တုိက္ဆုိင္ ေလ့လာ ၾကည့္လုိ႔ရပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြအရ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီး အသက္၀င္ေတာ့မယ့္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)ဟာ စစ္အာဏာ ရွင္စနစ္က တရား၀င္ အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ဆုိတာ အထင္အရွားျဖစ္ပါတယ္။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး၊ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)ဟာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕အခြင့္အေရးေတြကုိလည္း ဘာအာမခံခ်က္မွ ေပးမထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျဖစ္ေနပါတယ္။ အတုအေယာင္ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႔စည္းပုံျဖစ္ၿပီး၊ အမွန္ စင္စစ္က စစ္တပ္ႀကီးစုိးတဲ့ တျပည္ေထာင္စနစ္ဖြဲ႔စည္းပုံအႏွစ္သာရသာျဖစ္ေနေၾကာင္းကုိ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) မွာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာနဲ႔ ဥပေဒ ျပဳေရးအာဏာေတြကုိ ဗဟုိကသာ ၀င္ေရာက္စြပ္ဖက္လုပ္ကုိင္ဖုိ႔ ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈) နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့မယ့္ကာလမွာ ဗမာျပည္ အေျခအေနဟာ ျပည္တြင္းစစ္ပုိမုိေတာက္ေလာင္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားရွိေၾကာင္းကုိ ဒီႏွစ္အေစာပုိင္း ဇန္န၀ါရီ (၂၅) ရက္ ေန႔ကေန (၂၉)ရက္ေန႔အထိ အေရွ႕တီေမာမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ The Student Solidarity Conference 2010 မွာ တင္သြင္းခဲ့တဲ့ ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(ႏုိင္ငံျခားေရးရာေကာ္မတီ)ရဲ႕ "Boycotting 2010 election in Burma and regional peace in the future" စာတမ္းမွာ အခုလုိ ေဖၚျပခဲ့ပါတယ္။
“ After the 2010 Election
Therefore, the SPDC neglect the Shwe Gone Dine Declaration and continue their 2010 election with current 2008 constitution will be prolonging of military rule. That is meant all the rights of civilian and minorities rights will abandon and silence.
That is another meaning to hold the arms to protect their own ethnics and civilian rights.
That is prolonging of civil wars and more political conflicts in Burma Burma ”
“၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေသာ္ …
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနဟာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔သြားမယ့္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ မွာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းပါအခ်က္ေတြကုိ လစ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဇြတ္လုပ္သြားမယ္ဆုိရင္ ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ ဆက္လက္တည္တံ့ေနမယ္၊ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြဟာ ဆုံး႐ႈံးၿမဲ ဆုံး႐ႈံးေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္ဆုိင္းသြား မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမွာ ျပည္တြင္းစစ္ဆက္လက္ရွိေနဦးမယ္၊ ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲေတြ ဆက္လက္ရွိေနဦးမယ္ဆုိရင္ ေဒသ တြင္းႏုိင္ငံေတြကုိ ႐ုိက္ခတ္ၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ဗမာျပည္ရဲ႕ အႏွစ္(၆၀)ေက်ာ္ၾကာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ အခုေနာက္ဆုံး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ သံဃာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲေတြက သက္ေသျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။”
အဲဒါအျပင္ အဲဒီ့စာတမ္းမွာပဲ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္အေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အခုလုိေကာက္ခ်က္ဆြဲခဲ့ပါ တယ္။
“Conclusion
If we do not boycott 2010 election, 2008 Constitution will be ratified after 2010. And then, the civil war will be progressed. Still, it will make regional peace lost. It will be interruption of ASEAN’s aims and objectives. The more fled of refugees to Thailand , China and India Burma
“နိဂုံး
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိသာ က်ေနာ္တုိ႔အေနျဖင့္ သပိတ္မေမွာက္ဘူးဆုိရင္၊ ၂၀၁၀ အလြန္မွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဟာ အသက္၀င္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ေနာက္ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ဆက္ျဖစ္ေနလိမ့္ဦးမယ္။ ေဒသတြင္း ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးဟာလည္း ကြယ္ေပ်ာက္ေနဦးမွာပဲ။ အာဆီယံရဲ႕ ေဒသတြင္းရည္မွန္းခ်က္ေတြလည္း အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနလိမ့္ ဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံနဲ႔ အိႏၵိယႏုိင္ငံတုိ႔မွာ ဒုကၡသည္ေတြ ပုိမ်ားလာလိမ့္ဦး မယ္။ ဒါဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ သပိတ္ေမွာက္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။”
ဒီအေျခအေနေတြကို ၾကည့္ရင္ ၂၀၁၀အလြန္ကာလမွာ ေပၚလာမယ့္ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း(၆၃)ႏွစ္ေက်ာ္က အာဇာနည္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သလုိ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြအားလုံး ေသြးစည္း ညီညြတ္တဲ့၊ ခုိင္မာတဲ့ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံတရပ္ရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္ဖုိ႔ ေမွးမွိန္ေနေသးတဲ့ အေၾကာင္း၊ အာဇာနည္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကုိေရာက္ဖုိ႔ ဆက္လက္ တုိက္ပြဲ၀င္သြားၾကရဦးမယ့္ အေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ။
ေမာင္ယဥ္ခုိင္
