သခင္တင္ျမသို႕ ၂၅.၁၁.၂၀၀၉

(၁) ဗိုလ္စိုးေမာင္ က်ဆံုးတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရးတဲ့စာ ဖတ္ရလို႔ ခင္ဗ်ားသိေစဖို႔ ဒီစာကို ေရးလိုက္ပါတယ္။

(၂) သခင္တင္ထြန္းနဲ႔ဗိုလ္စိုးေမာင္ တေနရာစီမွာ က်ဆံုးတာပါ။ ဒီကိစၥက အေရးမႀကီးပါ။ အခု ေရးမွာက ဘာ့ေၾကာင့္ ရွမ္းျပည္က ဗကပ ကို

ဗိုလ္ေနဝင္းက သဲႀကီးမဲႀကီးအေလးထား စစ္ဆင္ေရးေတြ ဆက္တိုက္လုပ္သလဲဆိုတဲ့ကိစၥကို ေရးခ်င္တာပါ။ (သခင္တင္ထြန္းနဲ႔

ဗိုလ္စိုးေမာင္တို႔ ဘယ္တုန္းက ဘယ္လိုက်ဆံုးတယ္ဆိုတာကို စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းတေယာက္ေရးတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ပါပါတယ္။ သူေရးတဲ့

ရက္စြဲက အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ မေရးတာတခု ရွိတယ္။ အဲဒါက သတင္းရေအာင္ ဘယ္လို လူထုကို စစ္ေၾကာေရး လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ

မေရးဘူး။ တရြာလံုး လူကုန္ဖမ္းၿပီး စစ္ေၾကာေရးလုပ္ခဲ့ပံု၊ ဆရာစံသူပုန္တုန္းက ဗိုလ္လုပ္ခဲ့သူရဲ႕သားကိုဖမ္းၿပီး တရြာလံုးေရွ႕မွာ

ဓားနဲ႔မႊန္းကာ ဗကပ စခန္းကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ စစ္ေမးခဲ့ပံု၊ အဲဒီလိုနဲ႔ က်ဆံုးသြားရပံု ဒါေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေရးပါဘူး။ သခင္တင္ထြန္း

ယာယီစခန္းခ်ေနတ ့ဲ ေနရာကိုျပဖ ို႔ ဘယ္နည္းန ႔ဲ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ခသ့ဲ လဆဲ ိုတာကိုလည္း မေရးပါဘူး။ သူရဦးထနြ ္းတင္ကေတာ ့ ရွင္းတယ္။

သခင္တင္ေဖကို ဘယ္လိုက်ဆံုးေအာင္ တိုက္ခဲ့သလဲဆိုတာကို လံုးလံုးမေရးပါဘူး။ "သူရ" ဘြဲ႕ ဘာေၾကာင့္ရတယ္ဆိုတာေတာင္

မေရးပါဘူး။ 'လူထုက သတင္းေပးတယ္' ဆိုတဲ့ အေရးအသားကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ေရွာင္ေစခ်င္ပါတယ္။

(၃) အဓိက ေရးခ်င္တာ (အသိေပးခ်င္တာ) ကိုပဲ ေရးပါမယ္။

ေနဝင္းက ဆူဟာတိုကို အားက်ၿပီး '၁၉၆၇' မွာ ဆူဟာတို လုပ္ခဲ့သလို လုပ္လိုက္တယ္။

o အင္ဒိုနီးရွားက ကၽြန္းႏိုင္ငံပဲ။ ဗမာျပည္က ျခံစည္း႐ိုးပဲျခားတဲ့ ႏိုင္ငံပါ။

o အင္ဒိုနီးရွားကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ပင္လယ္ရပ္ျခားတ႐ုတ္ေတြက (အဲဒီတုန္းက) တ႐ုတ္ျပည္ထဲမွာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိဘူး။

ဗမာျပည္ကေတာ့ သင္တန္း (၃) ႏွစ္တက္ၿပီး ျပန္ဖို႔ပို႔ထားတဲ့ 'ပညာေတာ္သင္' ေတြ ရွိေနတယ္။ ဗကပ

ဗဟိုေကာ္မတီေတြ၊ PB ေတြလည္း တ႐ုတ္ျပည္မွာ ရွိေနတယ္။ မူႀကီး (၅) ခ်က္ေၾကာင့္ သူတို႔တေတြ ဗမာျပည္

မျပန္ႏိုင္ၾကဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ရာသက္ပန္ဧည့္သည္ဘဝနဲ႔ ေနရမလို ျဖစ္ေနတယ္။

o စစ္ရွံႈးၿပီး ေျပးဝင္လာတဲ့ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ကလည္း တ႐ုတ္ျပည္မွာ ရွိတယ္။

o နယ္စပ္မွာ KMT တပ္ႂကြင္းတပ္က်န္ေတြကို တိုက္ဖို႔ေမြးျမဴထားတဲ့ လူမ်ိဳးစုေျပာက္က်ားတပ္ကေလးေတြကလည္း

အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။

o အင္ဒိုနီးရွားဆူဟာတိုကို ဒဏ္ခတ္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္ေပမယ့္ ေနဝင္းကိုေတာ့ ဒဏ္ခတ္ဖို႔ တ႐ုတ္မွာ သံုးႏိုင္တဲ့အင္အား

ရွိေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဗကပ ဧည့္သည္မ်ားကလည္း ဗမာျပည္ျပန္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ တက်ည္က်ည္

ပူဆာေနတယ္။

o ေနဝင္းက မူႀကီး (၅) ခ်က္ကို ခ်ိဳးဖ်က္သလို လုပ္မိေတာ့ ဗကပ ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ က်ည္ဆံတေတာင့္၊

လက္နက္တလက္ တ႐ုတ္ဆီက မရခဲ့ဖူးေပမယ့္ ၁၉၆၇ မွာက်ေတာ့ သံုးမကုန္၊ ျဖံဳးမကုန္ေအာင္ ရတယ္။

o ဗကပ က SSIA, KIA စတဲ့ လူမ်ိဳးစုတပ္ေတြကိုေတာင္ လက္နက္ေတြ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး အလွဴႀကီးေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။

o ဗကပ က ပဲခူး႐ိုးမကို၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚကို ဒီလက္နက္ေတြ ေအာတိုက္ၿပီး ပို႔ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လမ္းက မေပါက္ဘူး။

ရွမ္းျပည္အင္းေလးကို ေရာက္ဖို႔က လြယ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟိုဘက္ကို တိုးလို႔မရဘူး။ KNU ကို စည္း႐ံုးတယ္။ မရဘူး။

ပဲခူး႐ိုးမနဲ႔ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွာ ဗကပ မရွိရင္ သူတို႔ခ်ည္း အပိုင္စားရမယ္ ထင္ေနတယ္။ ဒါက အဲဒီတုန္းက မိမိတုိ႔

အေျခအေန။

(၄) စစ္အုပ္စုအေျခအေနက ဗိုလ္ေနဝင္း မိုက္မိုက္ကန္ကန္းလုပ္လိုက္တာ မွားၿပီဆိုတာ သူတို႔အားလံုး သိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနဝင္းကို

မေျပာရဲဘူး။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကေတာ့ ေနဝင္းဆီကို စာပို႔တယ္။ "ဗကပ ကို ဟိုခ်ီမင္းလမ္း ပဲခူး႐ိုးမ၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚအထိေဖာက္ခြင့္

မေပးလိုက္ပါနဲ႔။ လမ္းေပါက္သြားရင္ သူတို႔ရွံႈးၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ပီကင္းသြားၿပီး ေတာင္းပန္ဖို႔ မစ္ရွင္တခု အျမန္လႊတ္ပါ။ အဲဒီ မစ္ရွင္မွာ

ဦးႏုေခါင္းေဆာင္ၿပီး သူ႔ကို အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ ထည့္ေပးပါ။ ဟိုတုန္းကလည္း သူတို႔ အေတာင္းပန္ေကာင္းလို႔ 'ဗကပ' ေတြ တ႐ုတ္ျပည္က

ျပန္မလာႏိုင ္ ျဖစ္ခ့ဲဖူးတယ္" စသျဖင ့္ စာရွည္ႀကီး ေရးတယ္။ ပီကင္းသာြ းမစ္ရွင္ၿပီးမ ွ သူ႔က ို ေထာင္ထဲျပန္ထည့္ခ်င္ထည့္ပါလို႔ေတာင ္ ပါတယ္။

သူ႔ကိုယ္က်ိဳး လံုးဝမပါဘူး။ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးေဆာင္တာပါလို႔ ဆိုခ်င္ဟန္ရွိတယ္။

ဗိုလ္ေနဝင္းက မင္းတို႔သြားမွလား၊ ငါသြားေတာင္းပန္လိုက္တာက ပိုေကာင္းမေပါ့ဆိုၿပီး ပီကင္းကို ေတာင္းပန္ဖို႔ လာတယ္။

ေနဝင္းက အစိုးရအဖြဲ႕ခ်င္း တရားဝင္ေဆြးေႏြးတာမွာ ဗကပ အေၾကာင္း လံုးဝမေျပာဘူး။ ေဘးမွာက်မွ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ

နားကိုေပါက္ေအာင္ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက သူဟာ ဗကပ ဗဟိုေကာ္မတီတဦးပါ။ ေနာက္က်မွ ဗကပ က သူ႔ကို အေၾကာင္းမျပဘဲ

ျဖဳတ္ပစ္တာပါ။ ဗကပ ဟာ သိပ္ၿပီးဂိုဏ္းဂဏစိတ္၊ အစုစိတ္ ႀကီးတယ္ဆိုတာကို ခဏခဏေျပာေတာ့တာပဲ။

တ႐ုတ္ရဲ႕လုပ္နည္းကလည္း ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတာ္လာရင္ အစိုးရခ်င္းကိစၥေတြ ေျပာၾကမယ္။ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္စရာရွိ ခ်ဳပ္ၾကမယ္။

အဲဒါၿပီးရင္ ဧည့္သည္ေတာ္ကို ဧည့္ခံမယ့္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္နဲ႔ စကားျပန္အဖြဲ႕ပဲ ထည့္ေပးၿပီး 'လွည့္လည္ၾကည့္႐Wႈေရး' နဲ႔

ဧည့္ခံတဲ့အေလ့ ရွိတယ္။

ေနဝင္း အႀကိဳက္ေတြ႕တယ္။ မီးရထားေပၚ၊ သေဘၤာေပၚစတဲ့ေနရာေတြမွာ အဲဒီ 'ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဗကပ ဗဟိုေကာ္မတီပါ'

ဓာတ္ျပားကို ဖြင့္ျပေတာ့တာပဲ။

တ႐ုတ္ကို အမ်က္ေျပလုပ္ၿပီးေတာ့ ဟိုခ်ီမင္းလမ္းေပါက္ခြင့္ မေပးေရး ထိုးစစ္ေတြ ဆက္တိုက္လုပ္တယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္က

အဓိကပဲဆိုတာသိလုိ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ စစ္ဆင္ေရးေတြ လုပ္တယ္။ အသတ္ခံရတဲ့ လူထုကလည္း မနည္းဘူး။ တရြာလံုး စစ္ေၾကာေရး

ဝင္ၾကရပါတယ္။ ေတာထဲက စစ္ေၾကာေရးက ၿမိဳ႕ေပၚနဲ႔ မတူပါဘူး။ ပိုၿပီးရက္စက္တယ္။ ၾကမ္းပါတယ္။ ဘယ္လူ႔အခြင့္အေရးသမားမွ

(အခုေခတ္လို) မရွိပါဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ေခ်မႈန္းေရး လုပ္တာကို အားေပးပါတယ္။

(ဦးႏု လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တမ္း ကစားတာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ တံတိုင္းၿပိဳရင္ သူက ယိုးဒယားနယ္စပ္မွာ

တံတိုင္းသစ္တခု တည္ေဆာက္ထားခ်င္လို႔ပဲဆိုတာကို ေလာ႐ံုကို ဆရာတင္ကတည္းက အကင္းပါးသူတိုင္း သိၾကမွာပါ။

ေနဝင္းက ေအာင္ႀကီး အၾကံဉာဏ္အတိုင္း 'ဟိုခ်ီမင္းလမ္းေဖါက္ခြင့္ မေပးေရး' လုပ္ေတာ့ ဒုတိယတံတိုင္းကို (အေမရိကန္က)

အသံုးမလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ ၾကံဳလို႔ပဲ ေရးတာပါ။) ဒါပါပဲ။

www.cpburma.org__မွ ကူးယူသည္။

ဖိုးရႈပ္ေလး