အဆိပ္ခြက္ကို ေမွာက္ပစ္ရဲရမယ္

(၁)

၂ဝ၁ဝ ထဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကို နအဖ က ဇြတ္လုပ္ေတာ့မယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲအေပၚကို ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲ။
ဒီေမးခြန္းကို က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး ေျဖၾကရလိမ့္မယ္။
တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္သူ၊ လူမ်ိဳးစံု ျမန္မာျပည္သူေတြကို ခ်စ္သူ၊ မိမိရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ မိမိရဲ႔ အနာဂတ္ကို ခ်စ္သူ ဘယ္သူမဆို ဒီေမးခြန္းကို ေျဖၾကရလိမ့္မယ္။

(၂)

ဒီရက္ပိုင္းမွာ ဒီေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေျဖေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားၾကရ၊ ဖတ္ၾကရလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
အေျဖေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။
တခ်ိဳ႔အေျဖေတြက အစမွာ ဆင္သလုိလိုႏွင့္ ေနာက္ပိုင္းက် ကြဲသြားတာေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္။ အစပိုင္းမွာ ကြဲသလိုလိုႏွင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္မွာ ျပန္တူသြားတာေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ရင္ . . .
အေျဖက (၂)မ်ိဳးတည္းပါပဲ။
တမ်ိဳးက နအဖ ေရြးေကာက္ပြဲကို လက္မခံတာ၊ ဆန္႔က်င္တာ၊ ထည့္ကို မစဥ္းစားတာ။ ဒါက အမ်ားစု။
ေနာက္တမ်ိဳးက နအဖ ေရြးေကာက္ပြဲကို ႀကိဳဆိုတာ၊ လက္ခံတာ၊ ေထာက္ခံတာ။ ဒီအေျဖမ်ိဳးက ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္အရ အနည္းစု။
အဲဒီႀကိဳဆိုၾက၊ လက္ခံၾက၊ ေထာက္ခံၾကတဲ့ သူေတြဆုိရင္လည္း . . .
သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိ ဆံုးျဖတ္ရ၊ အေျဖေပးရသလဲဆုိတာကိ အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပၾက၊ သက္ေသေတြထူၾကႏွင့္ စကားတတ္ ရင္ တတ္သလို၊ စကားေျပာေကာင္းရင္ ေကာင္းသလုိ သြယ္ကာ ဝိုက္ကာ ေျပာၾက ရွင္းျပၾကေပါ့။
က်မ္းႀကီးေပါက္မ်ားကလည္း ဟိုစကားလံုးေတြ ထုတ္သံုး၊ ဒီစကားပုိဒ္ေတြ ထုတ္သံုး၊ ဟိုဟာေတြ ဥပမာေပး၊ ဒီဟာေတြ ဥပမာေပးႏွင့္ အကိုးအကားေတြႏွင့္ ေဝေဝဆာဆာေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ ဆံုးျဖတ္တာ၊ သူတို႔ ေရြးခ်ယ္တာဟာ တရားနည္းလမ္းက်ေၾကာင္း၊ လက္ေတြ႔ဘဝႏွင့္ အဟတ္ ညီေၾကာင္း ရွင္းၾက၊ လင္းၾကေပါ့။

(၃)

ကြဲလြဲတာ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္မတူႏုိင္တာက သဘာဝက်ပါတယ္။
ဒါက အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ယံုၾကည္တာကို ယံုၾကည္တဲ့အတုိင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္တင္ျပၾကရင္း ရိုးရုိးသားသား ကြဲလြဲၾက တာ၊ ဒါက သဘာဝပါ။
လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းစြာ ဒီလုိပဲ ကြဲလြဲလုိက္ၾကတာေပါ့။ ဒါကိုက ဒီမိုကေရစီရဲ႔ အႏွစ္သာရပဲေလ။
အဲဒီလို ရုိးရိုးသားသား ကြဲလြဲေနတဲ့ သူေတြကို ညႇိႏႈိင္းခ်င္ရင္၊ အကူအညီေပးခ်င္ရင္ က်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားႏိုင္တာက . . .
သူရရွိထားတဲ့အခ်က္အလက္က မစံုလို႔လား။
ၾကည့္ျမင္တဲ့ ေဒါင့္ကပဲ မျပည့္မစံု ျဖစ္ၿပီး တျခမ္းပဲ့အျမင္၊ တဖက္သတ္အျမင္ ျဖစ္ေနလို႔လား။
အႀကံျပဳၾကည့္၊ ေဆြးေႏြးၾကည့္၊ ဖလွယ္ၾကည့္ ဒီလို လုပ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒါလည္း တဖက္က ႀကိဳဆိုရင္ လက္ကမ္းရင္ေပါ့ေလ။
ကိုယ့္ရဲ႔ သိရွိနားလည္ထားမႈေတြကို ရိုးသားစြာပဲ ဖလွယ္တဲ့ ( လုပ္ၾကည့္တဲ့) သေဘာပါ။ လုပ္ၾကည့္သည့္တုိင္ေအာင္ ဆက္ၿပီး ကြဲလြဲၿမဲ ကြဲလြဲေနႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒါလည္း သူ႔အခြင့္အေရးပဲေပါ့၊ ကြဲလြဲပါေစ။
ကြဲလြဲတဲ့သူေတြထဲမွာ ေနာက္တမ်ိဳးက ဒီလို . . .
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း မယံုၾကည္ဘဲႏွင့္
မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထုိက္တာကလည္း ေသခ်ာေနရက္ႏွင့္
ဒါေတြကိုလည္း ခေရေစ့တြင္းက်ကို သိသိႀကီးႏွင့္
အက်ိဳးစီးပြားေလး ႏွစ္ျပား တပဲ မက္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း အၿမီးျဖတ္၊ သူမ်ားကိုလည္း အၿမီးျဖတ္ဖို႔ အေဖာ္ညိႇဆိုတဲ့လူမ်ိဳး။ အဲဒီလို လူမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ခက္ၿပီ။
က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုမွ ကူလို႔မရေတာ့ဘူး။
သူက မ်က္စိလည္ေနသူ သက္သက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ရိုးရိုးမ်က္စိလည္ေနသူက လမ္းၫႊန္လို႔ရတယ္။
လမ္းၫႊန္တဲ့သူကိုလည္း မ်က္စိလည္ေနသူက ေက်းဇူးတင္တတ္တယ္။ (အိပ္ေပ်ာ္ေနသူ ႏႈိးလိုက္ပါ ဆုိတာမ်ိဳး)
ေစာေစာက လူမ်ိဳးေတြက် မ်က္စိလည္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
လူထုမ်က္ႏွာထက္ တဦးခ်င္းအက်ိဳးစီးပြား အသိမ္အဖ်င္းေလးကိုပဲ ကမာၻတည္မယ့္ စည္းစိမ္ႀကီးသဖြယ္ ေမွာက္မွား မက္ေမာၿပီး တရား တခု ထူေထာင္တာ။ လူလည္က်တာ ျဖစ္သြားၿပီ။
ဒီလိုအမ်ိဳးအစားက ဘယ္လိုမွ ကူလို႔ကုလို႔မရတဲ့ အမ်ိဳးအစား။ သူတို႔အတြက္က်ေတာ့ ေဆးက သိပ္ကိုရွားသြားၿပီ။

(၄)

ထားေတာ့။
အျမင္ေမွာက္မွားသူမ်ားေရာ
ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ အ ခ်င္ ႏံုခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လူလည္က်ေနသူမ်ားေရာ
ႀကိဳက္ရာလမ္းေရြးခ်ယ္ၾကပါ။
ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္ႏွင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုယ္။
လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ၾကေတာ့။
‘ကိုယ္စိုက္တဲ့အပင္ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ရိတ္သိမ္းရလိမ့္မယ္’ဆိုတဲ့ တရားကို ခင္ဗ်ားတို႔ တခါတရံပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိရႏိုင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္း ေပးလုိက္ပါတယ္။

(၅)

ကဲ . . . ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေျပာၾကစို႔။
က်ေနာ္ကေတာ့ နအဖ ေရြးေကာက္ပြဲကို လံုးဝလက္မခံႏိုင္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲ . . .
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းေျပာရင္ ၂ဝဝ၈ နအဖ ရဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အေၾကာင္းစေျပာမွ ျပည့္စံုမယ္။
၂ဝဝ၈ နအဖ ရဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဘယ္လုိနည္းႏွင့္မွ လက္မခံႏုိင္ဘူး။
စတင္က်င္းပပံု၊ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ေရြးခ်ယ္ပံု၊ ညီလာခံရဲ႔ ဦးတည္ခ်က္၊ ညီလာခံ က်င္းပပံုအဆင့္ဆင့္၊ အေျခခံမူ ခ်မွတ္မႈ၊ အဲဒီ အေျခခံမူေတြႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုမူၾကမ္းကုိ ေရးသားပံု၊ ၿပီးေတာ့ တရားနည္းလမ္းမဲ့စြာ အတည္ျပဳခဲ့ပံု စသည္ျဖင့္ . . .
ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပံု အဆင့္ဆင့္ကိုေရာ
ဖြဲ႔စည္းပံုထဲမွာပါတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ထာဝစဥ္ တည္ၿမဲေရး အႏွစ္သာရေတြကိုပါ တစက္ကေလးမွ လက္မခံႏုိင္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု(၂ဝဝ၈)ကို အသက္သြင္းအတည္ျပဳမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္နည္းႏွင့္မွကို လက္မခံႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။ အသိအမွတ္လည္း မျပဳဘူး။ ေထာက္ခံဖို႔ေနေနသာသာ ေျပာရရင္ ထည့္ေတာင္မစဥ္းစားဘူး။

(၆)

ဒါျဖင့္ ဘာလုပ္မလဲ။

ဘာလုပ္မလဲ ဆုိတဲ့ ကိစၥကို အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က စံုညီအစည္းအေဝးေခၚၿပီး ၂ဝဝ၉ ဧၿပီလ ၂၈၊ ၂၉ မွာ ကတည္းက အတိ အလင္းေျပာခဲ့ၿပီ။

သူ႔ေျပာျပခ်က္အျပည့္အစံုကို ‘ေရႊဂံုတိုင္ ေၾကညာစာတမ္း’ထဲမွာ အတိအက် ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။
အဓိကအားျဖင့္ ဒီ (၄)ခ်က္ကို နအဖက မျဖစ္မေန လုပ္ရလိမ့္မယ္။
၁။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အားလံုးကို ခြၽင္းခ်က္မရွိ အျမန္ဆံုးလႊတ္ေပးရလိမ့္မယ္။
၂။၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို တနည္းနည္းႏွင့္ အသိအမွတ္ျပဳရမယ္။တနည္းအားျဖင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးရမယ္။
၃။ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာရမယ္။
၄။နအဖ ရဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂ဝဝ၈)ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ျပင္ဆင္ၾကရလိမ့္မယ္။
မိတ္ေဆြ . . .
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေတာင္းဆိုတာ သေဘာတူရဲ႔လား။
တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့၊ ျပည္သူတရပ္လံုးရဲ႔ အက်ဳိးကို ေရွ႔ႈတဲ့သူ ဘယ္သူမဆုိ သေဘာတူႏုိင္တဲ့ တူၾကရမယ့္ ေတာင္းဆိုမႈေတြပါ။
လက္ရွိရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး အၾကပ္အတည္းအရပ္ရပ္ကို ေျဖရွင္းမယ္ဆုိရင္ ပထမဦးဆံုး ႏွင့္ မျဖစ္မေန လုပ္ၾကရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ (၄)ရပ္က ဒီ (၄)ခ်က္ပါပဲ။
ဒီ (၄)ခ်က္ကို လုပ္ရင္ အမွန္တကယ္ ေျဖရွင္းႏုိင္မယ္။
ဒီ (၄)ခ်က္ကို ျငင္းရင္ မေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့အျပင္ ဒီ့ထက္ဆိုးတဲ့ၾကမၼာရိုင္းေတြႏွင့္ မုခ်တိုးရလိမ့္မယ္။
ဒါ ေဗဒင္ေဟာတာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ ယၾတာေခ်လို႔မရဘူး၊ ယၾတာေခ်တာလိုလို၊ အင္းကြက္ကို ျပာခ်ၿပီး ေသာက္ေတာ့မွာလိုလို လုပ္ျပရံုႏွင့္ ေက်ာ္လႊားသြားႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
မစၥတာ ဂ်င္ဝက္ကို ေျပးကပ္တာလိုလုိ
အက်ဥ္းသား ၇၁၁၄ ေယာက္ လႊတ္ေပးလုိက္ပါၿပီဆိုၿပီး အျပဳသေဘာပဲ ေဆာင္ျပေတာ့မွာလိုလို

ဗိုလ္သိန္းစိန္ ကိုယ္တုိင္ UN ေျပးတက္ၿပီး လူရာဝင္ေၾကာင္း ေကာ္လာေထာင္ျပတာလိုလုိ US ႏွင့္ပဲ တုိးတိုးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ဝိုင္းေတြ လုပ္ေတာ့မွာလိုလို
ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႔ေပးၿပီး တခုခုပဲ အစျပဳေတာ့မွာလိုလို
ဟန္ေရးျပေနရံုႏွင့္လည္း ပြဲကၿပီးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
တကယ့္စိတ္ရင္းႏွင့္ လုပ္ၾကရမွာ။ ညာေနရံု ဟန္ေဆာင္ျပေနရံုႏွင့္ မရႏုိင္ဘူး။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ ျပႆနာအရပ္ရပ္ကို ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုး နည္းနာဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေထာက္ျပထားတဲ့ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ (၄)ရပ္ကလြဲရင္ အျခားနည္းနာမရွိပါဘူး။
ဒီ (၄)ရပ္ကို စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ လုပ္မွာလား၊ မလုပ္ဘူးလား ဆုိတာ ျပည္သူတရပ္လံုးဘက္က ရပ္မွာလား၊ စစ္အုပ္စု အာဏာတည္ၿမဲ ေရး ဘက္က ရပ္မွာလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႔ အေျဖပဲလို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။

(၇)

နအဖ အေနနဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူ႔ပဲ ေျပးကပ္ကပ္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အေျဖမဟုတ္ပါဘူး။
ျပည္သူလူထုရဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ မ်က္ႏွာ မမူေသးသေရြ႔၊
နအဖ က ေရႊဂံုတိုင္ ေၾကညာစာတမ္းပါ ဒီ လုပ္ငန္းစဥ္ (၄)ရပ္ကို မလုပ္ေသးသေရြ႔၊
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂ဝဝ၈)ထဲက ဒီမုိကေရစီ မဆန္တဲ့ အပိုင္းေတြကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၿပီး ျပင္ဆင္ျခင္း မလုပ္ေသးသေရြ႔၊
မေရာင္ရာဆီလူးေတြ ဘာေတြပဲ လုပ္ေနေန၊
‘နအဖရဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို စာရင္းထဲေတာင္ မထည့္ဘူး’ဆိုတာ လူထုကို တန္ဖိုးထားသူတိုင္း၊ မိမိဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ မိမိအနာဂတ္ ကို တန္ဖိုးထားသူတိုင္းရဲ႔ သႏၷိဌာန္ျဖစ္ၾကရလိမ့္မယ္။
ၿပီးရင္ . . .
အဲဒီ သႏၷိဌာန္ကို အပီအျပင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အလုပ္ေတြ ျပင္ၾကရလိမ့္မယ္။
အဲဒီအလုပ္ေတြဟာ လြယ္ကူတဲ့ ကိစၥေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းသိႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ မုခ် လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္။
ေရၾကည္ကို ေသာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေရတြင္းကို အခ်ိန္အခါရွိတုန္း ႀကိဳးစားၿပီး တူးၾကရလိမ့္မယ္။ ။

ဇြန္မႈိင္း
၄၊ ၁ဝ၊ ၂ဝဝ၉။