“ဂ်ာနယ္လစ္ ဖလား” ဟု စာလံုးႀကီးႏွင့္ ေရးထားေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ ေဘလ္ဘုတ္ႀကီးတခုကို ဦးရုကၡစိုး ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဦးရုကၡစိုးေဘးမွ ဖိုးရႈပ္ကလည္း ဦးရုကၡစိုးကဲ့သို႔ပင္ ေမာ့ၾကည့္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေဟ့ေကာင္ဖိုးရႈပ္ … နည္းနည္းေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ကြ။ ငါက ဒီပြဲမွာ သဘာပတိ ဝင္လုပ္ေပးရမွာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ အမွတ္ေပး ဒိုင္မဟုတ္ဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … ငါ့ကို အမွတ္ေပးဒိုင္ ခန္႔ရင္ ဘက္လိုက္မွာစိုးလို႔တဲ့ကြ။ ဒီပြဲမွာ ဒိုင္က ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ေဆာ္ၾကမ္းနဲ႔ စာေပခုတ္လွီးေရး ညႊန္ခ်ဳပ္ ဓား ကိုတင့္ ၂ ေယာက္ပဲလုပ္မွာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ မသိလို႔ေမးပါရေစ ဦး႐ုကၡစိုးရာ၊ က်ေနာ္လည္း ဂ်ာနယ္လစ္ပဲဟာ ဝင္ၿပိဳင္လို႔မရဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … ရာရာစစ ဒါမင္းလို အညၾတ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲမဟုတ္ဘူးကြ။ မင္း အယ္ခ်ဳပ္ ကိုေဂၚႀကီးေတာင္ ဝင္ၿပိဳင္လို႔မရဘူး။ ျပည္တြင္းက ဂ်ာနယ္လစ္ စစ္စစ္၊ အယ္ခ်ဳပ္စစ္စစ္၊ စီအီးအို စစ္စစ္ ႀကီးေတြ ခ်ည္းပဲ အတြက္ လုပ္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲ။
ဦးရုကၡစိုးစကားေၾကာင့္ ဖိုးရႈပ္ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္းျမည္ေအာင္ ကုတ္လိုက္သည္။ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပမည့္ ေစ်းသည္ႀကီးမ်ား ဟိုတယ္ေရွ႕ကို ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔ေရွ႕မွ ျဖတ္ကာ အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊ လူဆိုးဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္မ်က္ႏွာ
ရုကၡစိုး။ ။ ဖိုးရႈပ္ … ေသခ်ာၾကည့္ထား။ အဲဒါ တြမ္တီတူး မီဒီယာရဲ႕ အယ္ခ်ဳပ္ေလ။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႔လာတာ။
ထိုအယ္ခ်ဳပ္ေနာက္မွ ဝင္သြားသူမ်ားမွာ ဝန္ႀကီးေဆာ္ၾကမ္းႏွင့္ စာေပခုတ္လွီးေရးညႊန္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္သည္။
သူတို႔ ဟိုတယ္ထဲေရာက္ေတာ့ တြမ္တီတူး အယ္ခ်ဳပ္က ၅၀၀၀ တန္အသစ္မ်ားကို ေဆာ္ၾကမ္းႏွင့္ ဓားကိုတင့္တို႔ လာရာ လမ္းတေလွ်ာက္ ျဖန္႔ခင္းကာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားၿပီး သူထုိင္ရမည့္ ေနရာတြင္ ဝင္ထုိင္သည္။
ေဆာ္ၾကမ္းႏွင့္ ဓားကိုတင့္တို႔က ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ ၅၀၀၀ တန္မ်ားကို ေကာက္ရင္း ေနာက္က လိုက္သြားသည္။ ထိုစဥ္ ခပ္ပုပု မည္းမည္း လူတဦးက ဦးရုကၡစိုးႏွင့္ ဖိုးရႈပ္ကို အတင္းတုိးတိုက္ကာ ဝင္သြားၿပီး ဧည့္သည္ေတာ္ အျဖစ္ ေရွ႕ဆံုးတန္းမွာ ထိုင္ေနသည့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးေရွ႕မွာ သြားကေလးၿဖီးကာ သြားရပ္သည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာဗ်ာ ဒီလူ အတင္းတိုးတုိက္သြားတာ … အထဲကို မေရာက္ေတာ့မယ့္အတုိင္းပဲ၊ ဘယ္သူလဲ ဦးရုကၡစိုး။
ရုကၡစိုး။ ။ မင္းကလည္း ဂ်ာနယ္လစ္လုပ္ေနၿပီး ဒါေတာင္ မသိဘူးလားကြ၊ အဲဒါ အသံတိတ္ဂ်ာနယ္ရဲ႕ အယ္ခ်ဳပ္ႀကီးေလ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟုတ္လား၊ သူက်ေတာ့ တမ်ိဳးပါလား၊ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးေရွ႕မွာ သြားေလးၿဖီးလို႔။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါကေတာ့ သူ႔ဂ်ာနယ္ရဲ႕ အယ္ဒီတုိရီရယ္ လိုင္းေလကြာ။ ေဟာ ေဘးဖယ္ ေဘးဖယ္ လာကုန္ၾကၿပီ။
ၿပိဳင္ပြဲဝင္ရန္အတြက္ ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္အသီးသီးမွ အယ္ခ်ဳပ္စီအီးအုိႀကီးမ်ား တန္းစီ ဝင္ေရာက္လာၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးမွ ဝင္လာသူက ျမန္မာ့အေမွာင္သတင္းစာ အယ္ခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ပြဲ စရန္ … သဘာပတိ ဦးရုကၡစိုးက ေၾကညာလိုက္ရာ ဂ်ာနယ္အယ္ခ်ဳပ္အသီးသီး ၎တို႔အစြမ္းမ်ားကို စင္ေပၚတက္ သရုပ္ျပၾကသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ပထမဆံုးယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ အလွည့္က်သူကေတာ့ အသံတိတ္အယ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဦးအသံတိတ္ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
ဦးအသံတိတ္္။ ။ (စင္ေပၚကို ကြတကြတႏွင့္တက္လာ၍ မိုက္ကရိုဖုန္းကိုကိုင္ကာ) ႏိုင္ငံေတာ္ကလုပ္သမွ် ႀကိဳဆိုပါတယ္၊ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေထာက္ခံပါတယ္၊ ၂၀၁၀ ကို ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊ အေမရိကန္ကို ရိုေသ ေလးစား ခ်စ္ခင္ပါတယ္။ ခ်ိဳကုပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ခ်စ္ခင္အားကိုး ယံုၾကည္မႈကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ ဝီ အာ အီး ျမက္ …။
ေနာက္ဆံုးက “ဝီ အာ အီး ျမက္” ကို အသံကုန္ ေအာ္လုိက္ေသာေၾကာင့္ ပရိသတ္အားလံုး နားပိတ္ထားလိုက္ ရသည္။ သူ႔ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတေယာက္က လာ၍ လက္တြဲေခၚေဆာင္သြားကာ စင္ေထာင့္မွ ဧရာမ ၾကက္ျခင္းႀကီး တခုႏွင့္ အုပ္ထားလိုက္သည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ျမက္ျဖစ္ရတဲ့အထဲ အီးျမက္တဲ့ … ေတာ္ေတာ္နံမွာပဲ။
ေနာက္ထပ္ ျပည္တြင္းအေျခစိုက္ ပုဂၢလိက သတင္းစာႀကီးမ်ားအသီးသီး တက္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္။ “ေငြရရွိေရး တို႔အေရး” “ဝန္ႀကီးႏွင့္သင့္ျမတ္ေရး တို႔အေရး” “ေစာင္ေရတက္ေရး တို႔အေရး” “ဆင္ဆာမမိေရး တို႔အေရး” “ဘယ္သူျပဳတ္ျပဳတ္ တို႔မျပဳတ္ ဖား၍ ထုတ္ၾကမည္” ဟူ၍ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ မတူရေအာင္ ေအာ္ကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ “ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးအာေဘာ္ တို႔အာေဘာ္” ဆုိတာႏွင့္ အဆံုးသတ္လိုက္ၾကသည္။ သူတို႔ ကိုလည္း ေမာ္ဒယ္ေလးမ်ားက လာေရာက္ေခၚေဆာင္သြားကာ ဦးအသံတိတ္ ရွိေနသည့္ ၾကက္ျခင္းႀကီးႏွင့္ အုုပ္ထားလိုက္ျပန္သည္။
႐ုကၡစိုး။ ။ အခုတဖန္ အလွည့္က်သူကေတာ့ ခပ္နဲ႔နဲ႔ ဂ်ာနယ္က အယ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဦးခပ္နဲ႔နဲ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဂ်ာနယ္နာမည္ကလည္း ခပ္နဲ႔နဲ႔ တဲ့။ လူၾကည့္ရတာလည္း ခပ္နဲ႔နဲ႔ ပဲေနာ္ ဦးရုကၡစိုး။
႐ုကၡစိုး။ ။ အဲဒီဂ်ာနယ္တိုက္က ျပည္သူေတြ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအတြက္ သူ႔ဂ်ာနယ္အက်ိဳးကို မၾကည့္ဘဲ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေရးေနလို႔ စီးပြားေရးအရ မရပ္တည္ႏိုင္ဘူးကြ။ ျပဳတ္ေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ ျဖစ္ေနတာ … ။
ခပ္နဲ႔နဲ႔ အယ္ခ်ဳပ္စင္ေပၚတက္လာသည္။ မိုက္ကရိုဖုန္းကို ကုိင္ကာ …
ဦးခပ္နဲ႔နဲ႔။ ။ က်ေနာ္တို႔ ဂ်ာနယ္ရဲ႕ အယ္ဒီတုိရီယယ္ေပၚလစီကေတာ့ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တထပ္တည္း က်ေရးကို အေလးေပးပါတယ္ ခင္ဗ်ား …။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ထုိင္ေနရာမွ ဝုန္းခနဲ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ ခပ္နဲ႔နဲ႔ အယ္ခ်ဳပ္ကို လက္ညႇိဳးထုိး၍ …
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေဟ့ … သူ႔ကို ၾကက္ျခင္းနဲ႔ မအုပ္နဲ႔၊ ေထာင္ထဲ တခါတည္း တန္းပို႔လိုက္။
ေနာက္တဖန္အလွည့္က်သူကေတာ့ ျမန္မာ့အေမွာင္ သတင္းစာ အယ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ထိုအယ္ခ်ဳပ္ႀကီးက စင္ေပၚတက္၍ အားလံုးကို အေလးျပဳကာ ၾကက္ျခင္းထဲ တန္းဝင္သြားသည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ ျမန္မာ့အေမွာင္အယ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ပါးစပ္ကို ပလာစတာနဲ႔ ပိတ္ထားပါလားဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ေအး မင္းပါးစပ္ကိုပါ ပလာစတာနဲ႔ ပိတ္လိုက္လိမ့္မယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန။ (ထို႔ေနာက္ ပရိသတ္ဘက္ လွည့္၍) အခုေနာက္ဆံုး ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ အလွည့္က်သူကေတာ့ တြမ္တီတူး မီဒီယာအယ္ခ်ဳပ္ ဦးတြမ္တီတူး ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
တြမ္တီတူး အယ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ လက္ေဆာင္ျခင္းႀကီး ၂ ျခင္းကို မႏုိင္မနင္း မ ၍ စင္ေပၚတက္လာသည္။ သူ႔ေနာက္မွ လူႏွစ္ေယာက္လည္း လက္ေဆာင္ျခင္းမ်ားသယ္၍ လိုက္တက္လာသည္။
ဦးတြမ္တီတူး။ ။ အားလံုး သိၾကတဲ့အတိုင္း က်ဳပ္ကေတာ့ ေပးစရာရွိေပးမွာပဲ၊ ေရးစရာရွိ ေရးမွာပဲ၊ အဲ … ျခင္းမ်က္ႏွာေလး ေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ တျခားဂ်ာနယ္ေတြထက္ နည္းနည္းေတာ့ ပိုပိုသာသာ ေရးခြင့္ ေပးေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါပါပဲ … ငွဲငွဲ။
ေျပာေျပာဆုိဆို စင္ေအာက္ျပန္ဆင္းသြားေသာ တြမ္တီတူး အယ္ခ်ဳပ္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတေယာက္က အတင္း လိုက္ဆြဲ၍ ၾကက္ျခင္းထဲ ထည့္လိုက္ရသည္။ အမွတ္ေပး ဒိုင္လူႀကီးမ်ား အမွတ္ေပါင္းေနစဥ္ ၾကက္ျခင္းထဲရွိ ဂ်ာနယ္လစ္ႀကီးမ်ား ရန္ျဖစ္ စကားမ်ားေနၾကသည္။
ဦးအသံတိတ္။ ။ ခင္ဗ်ားက ေငြနဲ႔ေပါက္တိုင္း ဘာမဆိုရမယ္ ထင္ေနတဲ့သူ၊ ခင္ဗ်ားက တကုိယ္ေကာင္း သမား၊ ဂ်ာနယ္လစ္မဟုတ္ဘူး၊ စီးပြားေရးသမားပဲ။ ခင္ဗ်ားလိုလူေၾကာင့္ တိုင္းျပည္နာတယ္။
ဦးတြမ္တီတူး။ ။ ခင္ဗ်ားက်ေတာ့ေကာ၊ ေငြမေပးႏုိင္တိုင္း အစိုးရလုပ္သမွ် ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ဖားေနတာ မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားလည္း ဘာထူးလည္း … ခင္ဗ်ားအက်ိဳးစီးပြားတခုတည္း ၾကည့္တာပဲ။ တူတူပဲ၊ က်ဳပ္က ရွင္းတယ္ ေငြေမ်ာ ေငြနဲ႔လုိက္ပဲ၊ ေငြနဲ႔ခင္းၿပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုုပ္တယ္ ဘာျဖစ္လဲ။ တတ္ႏုိင္ရင္ လိုက္လုပ္ၾကေပါ့။
ဦးတြမ္တီတူး စကားက တျခားသူမ်ားအတြက္ပါ အေႏွာင့္အသြား မလြတ္ေသာေၾကာင့္ အားလံုး ဝုိင္း၍ တေယာက္တေပါက္ ေျပာၾက၊ ျငင္းခုန္ၾကရာ ၾကက္ျခင္းထဲတြင္ ဆူညံေနသည္။
တျခားအယ္ခ်ဳပ္ ၁။ ။ ေဟ့လူေတြ က်ဳပ္တို႔က ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကို ရတဲ့နည္းနဲ႔၊ အခက္အခဲေတြၾကားက၊ ဒုကၡေတြၾကားက လုပ္ေနရတာ၊ အျပစ္တင္မေစာၾကပါနဲ႔။
တျခားအယ္ခ်ဳပ္ ၂။ ။ အပိုေတြ မေျပာစမ္းပါနဲ႔၊ ခင္ဗ်ားက ဓားကိုတင့္နဲ႔ အစ္ကိုႀကီး၊ ညီေလး လုပ္ၿပီး ေပါင္းစား ေနတာ ဘာမွ အသံေကာင္းဟစ္မေနနဲ႔။
တျခားအယ္ခ်ဳပ္ ၃။ ။ ခင္ဗ်ားက်ေတာ့ေကာ … တုိက္က သတင္းေထာက္ေတြကို မဆို႔မပို႔ လစာေလးေပးၿပီး ခင္ဗ်ားအိတ္ထဲကိုပဲ ထည့္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ဆူသံ ညံသံမ်ားၾကားတြင္ ျမန္မာ့အေမွာင္ အယ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကေတာ့ ပါးစပ္လည္း ဟ မရဘဲ ေခ်ာင္တေခ်ာင္တြင္ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထုိင္ေနသည္။ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားကို အုပ္ထားသည့္ ၾကက္ျခင္းႀကီးနားကို ဦးရုကၡစိုး ခ်ဥ္းကပ္ သြားလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေဟ့လူေတြ၊ ေဟ့လူေတြ ေတာ္ၾကေတာ့ေလ၊ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး ၾကက္ျခင္းထဲ ေရာက္ေနတာ ေတာင္ ရန္ျဖစ္ႏုိင္ၾကေသးတယ္။ ေတာ္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ၊ ေတာ္ၾကပါေတာ့ဗ်။
ဦးရုကၡစိုးက နတ္သံေႏွာ၍ ေအာ္လုိက္ေသာေၾကာင့္ အားလံုးတိတ္သြားသည္။
ဦးတြမ္တီတူး။ ။ ဟာ ခ်င္းမိုင္ရုကၡစိုးႀကီး … ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ၊ ခ်င္းမိုင္ျပန္ေရာက္ရင္ ျပည္ပက မီဒီယာေတြကို ေျပာလုိက္စမ္းပါ၊ ဒီလူေတြထဲမွာ က်ဳပ္မပါဘူး၊ က်ဳပ္က သန္႔သန္႔ေလးလို႔ … ဟုတ္လား။
ဦးအသံတိတ္္။ ။ က်ဳပ္လည္းမပါဘူး၊ က်ဳပ္လည္း မပါဘူး၊ က်ဳပ္က အီးျမက္၊ က်ဳပ္က အန္ဂ်ီအို၊ ကိုေဂၚႀကီးနဲ႔လည္း ဒင္နာေလး ဘာေလး စားခ်င္ေသးတယ္။ ေျပာလိုက္ေနာ္ ဦးရုကၡစိုး။
ဦးရုကၡစိုး ေနာက္တြင္ ကပ္ပါလာေသာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “ဘာေျပာတယ္” ဟု အသံကြဲႀကီးျဖင့္ ေအာ္လိုက္ရာ အားလံုးလန္႔သြားျပန္သည္။
ဦးတြမ္တီတူး။ ။ ဦး႐ုကၡစိုး … ခုဏက ေျပာတာ အတည္မယူနဲ႔ဗ်ာ ေနာ္၊ ဟဲဟဲ။ အလကားေနာက္တာ။ ျပည္ပမီဒီယာကို သတင္းေပးေနတဲ့ သူေတြကို တရားစြဲဖို႔ကိစၥလည္း လုပ္ရဦးမယ္ဗ်။ ဒါအေရးႀကီးတယ္။ တျခား ကိစၥေတြ အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ။
ဦးအသံတိတ္။ ။ ဟဲဟဲ … က်ဳပ္တို႔က စီးပြားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရဦးမွာ အဲ ေယာင္လို႔ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတာ ဆိုေတာ့ ေထာင္ထဲဝင္လို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ ခုဏက အလကား စတာေနာ္ ဟီးဟီး။
ခိ်ဳကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ၾကက္ျခင္းထဲမွာ ထားတာ ေကာင္းေကာင္းခြပ္ၾက၊ အဲေကာင္းေကာင္း ေနၾက။ ေကာင္းေကာင္း မေနရင္ ခုဏက ခပ္နဲ႔နဲ႔ ေကာင္လို ေထာင္ထဲ ေရာက္သြားမယ္ ဘာမွတ္လဲ။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ဆင္းသြားစဥ္ အမွတ္ေပးဒိုင္လူႀကီး ေဆာ္ၾကမ္းက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဂ်ာနယ္လစ္ ဖလားကို ေၾကညာလိုက္သည္။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဂ်ာနယ္လစ္ ဖလားႀကီးကို ပါးစပ္ပိတ္ထားၿပီး အထက္ကေရးခိုင္းသမွ် ဆိုးဆိုး ေကာင္းေကာင္း ေရးေပးေနတဲ့ ျမန္မာ့အေမွာင္သတင္းစာအယ္ခ်ဳပ္ႀ
ဓားကိုတင့္။ ။ တျခား ဂ်ာနယ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ဖလားမရလို႔ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ၊ ဖလား မရေပမယ့္ ၾကက္ျခင္းတခုစီ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါမယ္။
ဂ်ာနယ္လစ္ႀကီးမ်ားအားလံုး “ေဝး” ခနဲေအာ္ကာ လက္ခုပ္ထတီးၾကသည္။ အျပန္လမ္းတြင္ေတာ့ ဘာမဆို စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ သိရမွ ေက်နပ္သည့္ ဖိုးရႈပ္က ဦးရုကၡစိုးကုိ ေမးခြန္းမ်ားထုတ္လာသည္။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ၾကက္ျခင္းေပးတာ ဘာအဓိပၸာယ္လဲဗ် ဦးရုကၡစိုး။
ဦးရုကၡစိုး။ ။ ဒါလား … သူတို႔ကုိ ျခင္းထဲက ၾကက္ေတြနဲ႔ တင္စားတာေပါ့ကြာ …။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်။
ဦးရုကၡစိုး။ ။ ညံ့ရန္ေကာကြာ … ႂကြက္စုတ္သာပါလာရင္ မင္း အေကာခံရဦးမယ္။ မွတ္ထား … ျခင္းထဲက ၾကက္ဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္သတ္စားစား စားလို႔ရတယ္ကြ။ အင္း ဒုကၡ … ဒုကၡ ၾကက္ျခင္းထဲ ေရာက္ေနတာေတာင္ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနၾကတုန္း၊ စားမာန္ခုတ္ေနၾကတုန္းပါလား … တကယ္က သူတို႔ကုိ ခ်ိဳကုပ္ေတြက ရန္တုိက္ ေပးေနတာ။ ဒီလူေတြကို ျမင္ရတာ ငါ ေတာ္ေတာ္ေလး တရားရသြားၿပီ … ဒြိဳင္ဆူေထ့ေတာင္ေပၚ ျပန္ၿပီး တရားပဲ မွတ္ေနေတာ့မယ္ေဟ့။
Bloggerမွတ္ခ်က္။ ။ဒီဇာတ္လမ္းမွ ဖိုးရႈပ္က ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဟဲ
No comments:
Post a Comment